Hazin Gece ve Mutlu Son

Ümitsizlik batağında sahte kurtuluşlara mahkum oldu şehir,
Kalpler kustu kirini iğrendi kaldırımlar.

Kapıları kapandı, perdeleri örtüldü,
Işıkları söndü, gözlerini yumdu şehir.
Gece çaresiz, gece hazin, gece ürperir.

Tükenişle dirilişin sınırında kıvranırken asrın sancısı,
Geceye muştu verir aydınlığın habercisi.

Gökkubbenin merhameti yankılanınca şehirde,
Vicdanlar insafa gelir de temizler kaldırım lekesini, seherlerle birlikte.

Aydınlığa kavuşur şehir, gönüller huzura gelir,
Huzurla dolsun cihan diye.

Sonra pişmanlıklar yücelere el verir,
Yücelere dil verir, yücelere gönül verir.

Şükürler salınır şehirlerden, yücelere hediye.